Ostatnie dni a nawet miesiące 2018 roku spędziłam z jedynymi z moich ulubionych bohaterów - z Myronem Bolitarem i Winem Lockwoodem. Udało mi się uzbierać całą serie w nowych wydaniach i znalazłam czas, żeby ją na nowo przeczytać. Jak już zapewne wiecie, to właśnie od tych książek zaczęłam swoją przygodę z Cobenem. Ba, zaczęłam swoją przygodę z kryminałami w ogóle! Reread zaplanowałam nie tylko ze względu na to, że zatęskniłam za przygodami tej dwójki - wiedziałam, że Wydawnictwo Albatros zaplanowało na początek 2018 roku premierę 11 tomu, a ja musiałam sobie całość koniecznie odświeżyć. Minęło bowiem kilka lat. Muszę przyznać, że martwiłam się, czy czytanie tego od nowa sprawi mi taką samą przyjemność, bo będąc nieco bardziej zaawansowanym czytelnikiem i "krytykiem" mogę spojrzeć na te powieści z zupełnie innej perspektywy.

Jednak moja miłość do Myrona i jego poczucia humoru przyćmiła wszystko! Jakie wszystko? A bo Coben wcale nie jest jakimś tam doskonałym autorem, bardzo wiele się mu zarzuca, a jego powieści czyta się momentami jak... opowiadania. Jakiś czas temu znajoma, która czyta głównie Kinga, powiedziała mi, że oderwała się raz od swojego mistrza grozy i chwyciła jakąś książkę Cobena, a tam... same dialogi, czego zupełnie nie mogła przełknąć. Czytając od nowa serie z Myronem zwróciłam na to uwagę. Rzeczywiście momentami dialog ciągnął się przez dwie strony! Załam sobie jednak sprawę, iż mnie to w żaden sposób nie odpycha. Czytanie tych książek sprawiło mi niesamowitą przyjemność, czego mi od dłuższego czasu brakowało.

Polskiej premiery Home wyczekiwałam jak każdy fan autora. Coben niestety ostatnimi czasy wydaje coraz gorsze książki, ale myślę że powrót do bohaterów, z którymi tak długo nie mieliśmy nic do czynienia (teoretycznie, bo ja skończyłam reread dosłownie tydzień przed premierą) sprawiło, że wcale nie martwiłam się, czy książka wyjdzie gorzej bądź lepiej. Po prostu chciałam wiedzieć, co u nich słychać i co dla nich autor zaplanował!

W DOMU

Harlan Coben

Zacznijmy od tego, że minęło trochę czasu odkąd rozstaliśmy się z Myronem i jego przyjaciółmi. Oni również się rozstali - Win zniknął z powierzchni ziemi, a Esperanza walcząc zaciekle o swoje dziecko postanowiła opuścić agencję, co przyczyniło się do jej sprzedania. Myron za to szczęśliwy u boku Terese planuje swój wymarzony ślub, przy okazji starając się naprawić relacje z bratankiem. Muszę dodać, że osoby, które nie czytały trylogii o Mickeyu, albo co gorsza - przeczytały tylko jeden tom, mogą poczuć lekki zawód, bo W domu to wydarzenia PO, a więc można natknąć się na spoilery. Ja ową trylogię czytałam, ale równie dawno jak resztę i muszę przyznać, że zapomniałam totalnie o wydarzeniach jakie miały tam miejsce! Nie jest to znaczące dla fabuły najnowszej książki, ale na pewno zwraca się na to uwagę i jak ktoś planował dokończyć trylogie może czuć zawód.

Natomiast co sprawia, że już od samego początku wciągamy się w lekturę, to fakt iż całą historię rozpoczyna narracja Wina. Tak! Niesamowicie tajemniczego i uwielbianego przez wszystkich ekscentrycznego milionera, który wskoczyłby w ogień za swoimi przyjaciółmi. Choć jego metody "pracy" i działania mogą zbudzić sprzeciw, nikt nie może mu zarzucić, że działa on w złej wierze.  Taki pozytywny i kochany psychopata. Już na samym wstępie widzimy, że Win  w ogóle się nie zmienił i od razu wciąga nas w wir wydarzeń oraz tajemnicy, jaką sam próbuje rozwikłać od 10 lat. Bo to właśnie przed 10 laty dochodzi do porwania dwóch chłopców z zamożnych domów, jeden z nich pochodzący z rodziny Lockwoodów. Ślad po dzieciach zaginął, a rodziny od tej pory żyją w bolesnej niewiedzy, gorszej niż wieść o śmierci ich potomstwa. Tymczasem Win uważa, iż trafił na pewien trop, który przywiódł go do Londynu, skąd dzwoni po długim czasie do swojego najlepszego przyjaciela po pomoc. Myron bez chwili zastanowienia przylatuje na miejsce i w taki sposób zaczynamy z nimi gonitwę za być może duchami - jak za starych dobrych czasów.

Jak wiecie, dla mnie Coben to mistrz tworzenia napięcia, mistrz intrygi i wodzenia za nos. Ile to razy czytając jego książki, myślałam że już znam rozwiązanie, a on jeszcze jakieś 10 razy zmieniał moje myślenie, tak żeby na ostatniej stronie zwalić mnie z nóg? Nie zliczę. Ale przede wszystkim, to dla mnie mistrz poczucia humoru i ciętej riposty, chyba to najbardziej go uwielbiam. Może dla jednych jest to błahe i głupie, ja jednak totalnie odnajduje w tym wszystkim siebie. Kolejny raz powtórzę - nie zliczę ile razy śmiałam się jak głupia z tego co mówił Myron bądź Win. W najnowszej powieści tego nie zabrakło. Ani skomplikowanej intrygi, ani uśmiechu od ucha do ucha (kto nie czekał na słynne "wysłów się" Wina, albo niesamowicie głupkowate, będące jego sposobem na przetrwanie, odpowiedzi Myrona?). Nie zabrakło też szokującej ostatniej strony... muszę przyznać, że rzadko miewałam ochotę omówić z kimś wydarzenia z książki tak bardzo, jak po przeczytaniu W domu. Ostatnie akapity czytałam kilka razy żeby przetrawić to, czego się dowiedziałam.


Uważam, że osoby które tak po prostu czytają sobie Cobena i nie są z nim szczególnie związane, mogą odnaleźć dużo więcej złych stron w jego najnowszej książce niż my, fani Myrona, mało obiektywni czytelnicy. Czytając książkę jedna po drugiej poza ogromną przyjemnością jaką odczuwałam,, zauważyłam też sporą ilość mankamentów jeśli chodzi o twórczość autora, ale jakoś specjalnie się tym nie przejęłam dlatego nawet wam ich nie wymienie. Gdy przeszłam od razu do najnowszej książki - no cóż, prawdopodobnie powinnam opisać ją w nieco innym świetle niż to zrobiłam, ale pozostaje wiernym i ślepo zapatrzonym w świetność tego łysego pisarza czytelnikiem - nie mam więc zamiaru napisać nic złego na jego temat. Dlatego więc ja z książki jestem bardzo zadowolona, usatysfakcjonowana i mam sporą nadzieję na dalsze przygody, na które będę czekać ile trzeba, nawet jeżeli gdzieś w głębi duszy uważam, że seria powinna się skończyć teraz, albo jeszcze poprzednim razem...