Premiera: 04.04.2018r

Wydawnictwo W.A.B 

Wszyscy myślą, że Jar zwariował, albo jest nadal w tak głębokiej depresji, że ma halucynacje. Choć minęło 5 lat od śmierci Rosy, chłopak nadal nie może pogodzić się z jej odejściem. Ten młody człowiek, który był obiecującym pisarzem pracuje teraz dla jakiegoś portalu plotkarskiego, gdzie całkowicie się wypalił, pije alkohol i nie ma w ogóle chęci do życia. Już od pierwszych stron jest mi go szkoda i zarazem jestem nim niesamowicie zauroczona. W szczególności gdy poznajemy fragmenty z przeszłości, opowiadające o tym jak ta dwójka się w ogóle poznała.  

Jar jest pewny, że nie ma halucynacji, a już na pewno nie miał halucynacji wtedy w metrze... Widział Rosę i jest tego święcie przekonany. Potwierdza to tylko jego przypuszczenia - Rosa nie popełniła tamtego dnia samobójstwa. Po tym wydarzeniu zaczyna się właściwie cała akcja książki, która przeplatana jest retrospekcjami, wpisami z pamiętnika bohaterki, która tak rozpaczliwie woła w tytule książki by ją odnaleźć. W ten sposób dostajemy od autora narracje pierwszo- i trzecioosobową, ale całość jest skonstruowana tak, że się nie gubimy (taki zabieg w książkach często mnie męczy, jednak tutaj było na odwrót). Lubiłam zarówno fragmenty dotyczące teraźniejszości, opisujące zmagania Jara i jego kumpla, oraz te dotyczące wspomnień Rosy. Nie spodobały mi się jednak opisy na temat eksperymentów na zwierzętach -  mogę czytać o drastycznych scenach z udziałem ludzi, nawet jeżeli wygina mi wnętrzności, ale o zwierzętach nie dam rady. Troszkę je omijałam wzrokiem. Ale nie chciałabym Wam zdradzić zbyt wiele... Nie bójcie się, nie sprawiło to, że odrzuciłam książkę na bok i naznaczyłam ją krzyżykiem... tak właściwie to... no nie wiem co Wam powiedzieć, żeby nic nie zdradzić. Bo tak właściwie nic w tej książce nie jest takie jak się wydaje i z pozoru "spokojny" thriller, okazuje się opowieścią o naprawdę psychopatycznym ludzkim umyśle.

No właśnie. Totalny mindfuck (wybaczcie, to moje ulubione określenie na powieści, które mi robią taką sieczkę z mózgu). Powieść podzielona jest na dwie części, w tej drugiej poznajemy zupełnie nową osobę i całość zmienia się o 180 stopni, wszystko co i tak wydawało nam się pokręcone i nierealne, staje się... pokręcone jeszcze bardziej, ale nagle mające jakiś dziwny sens. Jeśli chodzi o takie finalne rozwiązanie zagadki... domyślałam się kto stoi za wszystkim i miałam racje, ALE nie spodziewałam się tylu nowych faktów, tylko zawirowań i tylu niewiadomych po drodze. Wielkie brawa dla autora, który wplótł w swą powieść sporo elementów sensacyjnych i politycznych, co sprawiło że zapominałam momentami, iż czytam thriller psychologiczny. To tak jakbym czytała dwie powieści zamiast jednej. To było świetne uczucie. Poplątanie z pomieszaniem i do tego wyścig z czasem... co jeżeli Jar znajdzie Rosę, ale będzie za późno? Czy to nadal ta sama osoba? A może Rosa rzeczywiście skoczyła wtedy do morza, a Jara ktoś zwodzi? 

Temu napięciu i atmosferze tajemniczości towarzyszyły też wspaniałe opisy uczuć, jakimi pałali do siebie bohaterowie, pojawiło się też poczucie humoru. Zabrakło mi za to więcej opisów Cambridge, choć potrafiłam umiejscowić sobie kilka wspomnianych przez Rosę i Jara miejsc. Jednak musiałam się z tym faktem pogodzić. To nie przewodnik turystyczny, a powieść na naprawdę wysokim poziomie - idealny materiał na film albo serial krótkometrażowy. Jeżeli się zastanawiacie albo wahacie - szybko lećcie po książkę do księgarni, bo naprawdę warto.