Czas na kolejną porcję nowości. Jak co miesiąc wydawcy nas nie zawodzą! Szykujecie już portfele? Sprawdźcie na co czekam ja i dajcie znać, czy wydamy w tym miesiące pieniądze na te same tytuły, czy może znaleźliście jeszcze fajniejsze premiery, albo czymś Was zainspirowałam. Ja staram się podejść do tego w tym miesiącu rozsądnie... No, starałam. Stera książek do przeczytania i zrecenzowania rośnie, a ja i tak chwytam za te najnowsze.

 

WITHOUT MERIT

 Colleen Hoover

The Voss family is anything but normal. They live in a repurposed church, newly baptized Dollar Voss. The once cancer-stricken mother lives in the basement, the father is married to the mother’s former nurse, the little half-brother isn’t allowed to do or eat anything fun, and the eldest siblings are irritatingly perfect. Then, there’s Merit. Merit Voss collects trophies she hasn’t earned and secrets her family forces her to keep. While browsing the local antiques shop for her next trophy, she finds Sagan. His wit and unapologetic idealism disarm and spark renewed life into her—until she discovers that he’s completely unavailable. Merit retreats deeper into herself, watching her family from the sidelines, when she learns a secret that no trophy in the world can fix. Fed up with the lies, Merit decides to shatter the happy family illusion that she’s never been a part of before leaving them behind for good. When her escape plan fails, Merit is forced to deal with the staggering consequences of telling the truth and losing the one boy she loves. Poignant and powerful, Without Merit explores the layers of lies that tie a family together and the power of love and truth.

POCZĄTEK

 Dan Brown 

Robert Langdon, profesor Uniwersytetu Harvarda, specjalista w dziedzinie ikonologii religijnej i symboli, przybywa do Muzeum Guggenheima w Bilbao, gdzie ma dojść do ujawnienia odkrycia, które „na zawsze zmieni oblicze nauki”. Gospodarzem wieczoru jest Edmond Kirsch, czterdziestoletni miliarder i futurysta, którego oszałamiające wynalazki i śmiałe przepowiednie zapewniły mu rozgłos na całym świecie. Kirsch, który dwadzieścia lat wcześniej był jednym z pierwszych studentów Langdona na Harvardzie, planuje ujawnić informację, która będzie stanowić odpowiedź na fundamentalne pytania dotyczące ludzkiej egzystencji. Gdy Langdon i kilkuset innych gości w osłupieniu ogląda oryginalną prezentację, wieczór zmienia się w chaos, a cenne odkrycie Kirscha może przepaść na zawsze. Chcąc stawić czoła nieuchronnemu zagrożeniu, Langdon musi uciekać z Bilbao. Towarzyszy mu Ambra Vidal, elegancka dyrektorka muzeum, która pomagała Kirschowi zorganizować wydarzenie. Razem udają się do Barcelony i podejmują niebezpieczną misję odnalezienia kryptograficznego hasła, które stanowi klucz do sekretu Kirscha…

Data premiery: 25 październik 2017r.

Wydawnictwo Uroboros

Długo oczekiwana trzecia część bestsellerowego cyklu Sarah J. Maas! Feyra powraca do Dworu Wiosny, zdeterminowana by zdobyć informacje o działaniach Tamlina oraz potężnego, złowrogiego króla Hybernii, który grozi, że rozgromi cały Prythian. Jednak by to osiągnąć, musi najpierw rozegrać śmiercionośną, przewrotną grę… Jeden poślizg może zniszczyć nie tylko Feyrę, ale też cały jej świat.W obliczu wojny, która ogarnia wszystkich, Feyra znów musi decydować, komu może ufać i szukać sojuszników w najmniej oczekiwanych miejscach. Niebawem dwie armie zetrą się w krwawej, nierównej walce o władzę.

Źródło

No dobra, prawdopodobnie każdy już wie o tej premierze. A tym, którzy nie znają serii, książka wychodzi już drzwiami i oknami, ale jakże miałabym o tej dacie nie wspomnieć. Jak wiecie ja ACOWAR już przeczytałam, jej recenzja ma największą ilość wyświetleń na moim blogu, a znajdziecie ją TUTAJ. Czekam na polską wersję, ponieważ jestem ciekawa jak wiele rzeczy zrozumiałam źle, a jak wiele istotnych spraw przeoczyłam. Mam tylko, jak każdy, zastrzeżenia do tłumaczenia tytułu. Jedno słówko, a tak wiele zmienia...

 

SEKRET, KTÓREGO NIE ZDRADZĘ

Tess Gerritsen

Jane Rizzoli i Maura Isles w swoim życiu widziały niemal wszystko. Można by się spodziewać, że nic ich nie zaskoczy, a jednak tym razem miejsce zbrodni nie przypomina niczego, z czym kiedykolwiek miały do czynienia. Bez wątpienia leżąca na łóżku młoda kobieta jest martwa, choć na pierwszy rzut oka wygląda tak, jakby właśnie drzemała. Jest jednak drobny szczegół… Zabójca pokusił się o makabryczny żart, umieszczając gałki oczne ofiary na jej dłoni, co niepokojąco przypomina kadr rodem z produkowanych przez nią horrorów. Bardziej przerażające od samego widoku jest jednak to, że zapytana o przyczynę śmierci Maura nie potrafi znaleźć właściwej odpowiedzi. Czy to możliwe, by jakiś obsesyjny fan odgrywał sceny z filmów grozy?

Oczywiście, że czekam na dalszą część przygód Jane i Maury! Szkoda, że nie mam poprzednich tomów na półce (tzn. mam, ale na kindlowej), ale to nie zmienia faktu, że jestem ich ogromną fanką. Minął jakiś rok od kiedy skończyłam nadrabiać serię, więc z wielką chęcią przekonam się co Tess wymyśliła tym razem.

To książka, z której lekturą długo zwlekałam. A szkoda. Nie jest zbyt długa, ale sposób narracji i refleksyjność książki sprawia, iż to bardzo wartościowa pozycja, nietuzinkowy kryminał, który na pewno wiele osób zaskoczy. Skandynawski, nostalgiczny klimat. Seryjne morderstwa. Psychologiczny portret bohaterów, z którymi bardzo się zżywamy, przeżywamy z nimi ich rozterki, pragniemy poznać każdego jeszcze lepiej... Zwlekałam też z dodaniem recenzji, przepraszam. Jedyne moje wytłumaczenie to chyba lenistwo i jakaś blokada. Za każdym razem jak wchodziłam na Bloggera, klikałam "nowy post", patrzyłam na migający kursor góra dwie minuty - szybko uciekałam. Mam nadzieję, że teraz coś mi z tego wyjdzie, choć z góry ostrzegam, że post nie będzie długi. 

⇹

Jeśli chodzi o serie książek, to mam mieszane uczucia, bo z jednej strony są historie i bohaterowie, z którymi nie chcemy się zbyt szybko rozstawać, ale długie i ciągnące się na siłę tasiemce są jednak irytujące, tak samo jak produkowane i przedłużane specjalnie seriale telewizyjne. Ale skoro uwielbiamy jakąś autorkę, mamy sentyment do historii, to jak nie kupować kolejnych tomów? Najlepszy przykład to chyba Harry Potter i wydawane dodatki, które szturmem kupujemy na całym świecie, napełniając kieszenie autorki i wydawnictw, tym samym zapełniając nasze biblioteczki, choć zdecydowanie moglibyśmy się bez tego obejść, tylko że jak się inaczej nazwać potteromianiakiem nie mając tych wszystkich magicznych cudów?

Jedno mogę powiedzieć na pewno -  nie lubię, gdy na zakończenie jakiejś historii muszę czekać kilka lat, bo autorka rozłożyła całość na kilkanaście tomów. Lubię cykle maksymalnie 3 tomowe i to takie, których zakończenia mnie nie stresują. Niestety rzadko tak bywa, zazwyczaj autorzy kończą tak poszczególne części, by czytelnicy już zaznaczali w kalendarzach premierę kolejnego tomu i odkładali pieniążki, najczęściej towarzyszy też temu zawał czy strzaskane serce (na przykład pan Mróz uwielbia stosować taką praktykę). To normalne. Nie mam też nic do sequelów, prequelów i innych tego typu, o ile są z góry zaplanowane i mają sens, a nie są wydawane na siłę. 

No dobra, ale przejdźmy do sedna. Zbierzmy w jedno miejsce serie, które czytałam z zapartym tchem i te, które mnie niesamowicie irytowały i musiałam je przerwać. Będą to również książki jeszcze nie wydane w Polsce, a także cykle liczące tylko dwa tomy. Pozwólcie tylko, że pominę Pottera. Całość podzielę na kilka postów (dwa, góra trzy), gdyż zdecydowanie jest tego za dużo by upchnąć w jednym. Kolejność jest przypadkowa. Niestety z lekkim smutkiem stwierdzam, że najwięcej jest serii z gatunku YA i NA (jednak ten gatunek to studnia bez dna, można pisać tysiąc pięćset razy o miłości i to w podobnym schemacie, tworzyć milion pobocznych historii, bo i tak to kupujemy zachwyceni emocjami, jakie wywołują takie historie).

Takiej książki, z taką fabułą jeszcze nie czytałam. Rok 2017 to zdecydowanie w moim przypadku rok fantasy - odkrywam na nowo ten gatunek, eksperymentuje, sprawdzam co mi pasuje, a co nie. Powoli między nami rozwija się głębokie uczucie, ale w życiu bym nie pomyślała, że będę czytać takie książki w wieku 24 lat i czerpać z tego ogromną przyjemność. Przecież czarodzieje, medium, wróżki, duchy... to wszystko bajki dla dzieci bądź nastolatków. A jednak w moje ręce wpadło wznowienie Szamanki od umarlaków - książka, o której istnieniu nie miałam wcześniej pojęcia, nie byłam więc pewna czego się spodziewać. Na pewno nie wymagałam od niej nie wiadomo czego - koniec końców przygody Idy Brzezińskiej porwały mnie niesamowicie mocno i koniecznie muszę poznać drugi tom. Tak to jest z książkami. 

Wydawnictwo Uroboros

Ida jednak na brak zdolności magicznych nie narzeka - nie chcę być jak reszta jej rodziny. Chce być zwyczajną studentką, zupełnie niemagiczną osobą, która może borykać się z typowymi dla jej wieku problemami. Próbuje więc wcielić w życie swój sprytny plan i ucieka do Wrocławia na studia. Tylko że już pierwszego dnia wszystko szlag trafia. Pech tylko zacierał ręce i czekał aż osiemnastoletnie medium będzie daleko od protekcji rodziców by się do niej dorwać. 

Co prawda Ida nie ma zdolności magicznych, ale jest bardzo potężnym medium, które ściąga duchy na każdym kroku, odkąd tylko wyjechała z rodzinnego miasta i nie chronią ją już magiczne zaklęcia. I choć początkowo stara się to olewać i robić swoje, to każdy by w końcu oszalał gdyby zewsząd atakowały go umarlaki i mroczne wizje. Na ratunek przychodzi (a raczej pojawia się) ciotka Tekla, której specyficzna maniera i sposób "bycia" skradły moje serce. Tak oto nasza główna bohaterka rozpoczyna swoją przygodę, akceptując iż już do końca życia dane jej będzie pełnić rolę szamanki od umarlaków... Cokolwiek to oznacza. A Pech raczej jej nie opuści.

Książkę czyta się błyskawicznie. I bez problemu udało mi się wyobrazić całą akcję, łącznie z latającymi nad głową Idy duchami. Narracja jest poprowadzona w tak świetny sposób, że nie da się nudzić, a i oderwać nos od książki jest ciężko. Prym wiedzie tutaj poczucie humoru autorki i świetna kreacja bohaterów, zarówno tych żywych, jak i nieżywych, którzy są dopracowani w najmniejszym szczególe i każdy z nich posiada niesamowitą osobowość. Akcja jaka się toczy nie nudzi i co chwila zaskakuje, a to wszystko jest tak sympatycznie przedstawione, że mimo iż nasza bohaterka musi walczyć z siłami ciemności i ociera się o śmierć, to i tak uśmiech nie schodzi nam z twarzy. Ida na wszystko ma jakąś sarkastyczną odpowiedź (to chyba po ciotce Tekli), tak samo jak reszta jej towarzyszy.

Poza tym, że to zabawna historia, przy której możemy się pośmiać i dobrze bawić, to jest to również bardzo dobrze skonstruowana fabuła, której akcja kończy się tak, że oczywiście trzeba sięgnąć po drugi tom. A skoro mam na to ochotę, to znaczy że autorka się spisała. Niesamowicie zaintrygowała i zaciekawiła, pomimo iż to książka na którą trzeba spojrzeć z przymrużeniem oka. Autentycznie się wciągnęłam w perypetie Idy mimo mojego wieku. A z resztą, nie przesadzajmy. Książki są po to, by rozwijać wyobraźnie, bawić i cieszyć, niezależnie od tego ile ma się lat. A Szamanka Umarlaków zdecydowanie wpłynęła na moją wyobraźnie, bawiła i ucieszyła, bardzo pozytywnie zaskoczyła i pozwoliła na oderwanie od szarej i jesiennej codzienności. Autorka ma więc ewidentnie talent, stworzyła w sposób inteligentny naprawdę dobrze skonstruowaną historię.

ps. czy tylko ja wyczułam wątek miłosny?

Hmm. Kursor miga tak od kilku minut, a ja mam pustkę w głowie i nie wiem, co napisać. Niby zdarza mi się tak ostatnio często, ale to dlatego, że czytam same dobre książki. Zbyt dobre, by napisać o nich post "od tak". Teraz nie wiem co napisać, bo nie chciałabym żeby to była całkowicie negatywna opinia, kierowana głównie przez moją niechęć do romansów, która sukcesywnie odbiera mi od długiego czasu radość z czytania. 

Zawsze staram się jednak wyciągnąć ze wszystkiego to, co najlepsze. Chcę też być całkowicie szczera względem Was, więc jeśli owa recenzja będzie nieco chaotyczna to wybaczcie. Czemu więc sięgnęłam w ogóle po  Drogę do Ciebie, skoro mam ostatnimi czasy niechęć do tego typu literatury? Nie wiem. Chociaż szczerze, wiem. To Wasza wina. Magia Internetu sprawiła, że zainteresowałam się lekturą tej książki, opis fabuły, recenzje i słowa zachwytu zaintrygowały, więc postanowiłam oderwać się od kryminałów i świata fantasy i udać się w podróż po Europie (o której sama, notabene, marzę), przy tym dać szansę romansom.

Wydawnictwo Czarna Owca

Główną bohaterkę poznajemy w pociągu, w drodze do Amsterdamu. Właśnie podróżuje po Europie, wraz ze swoimi przyjaciółkami - Amy i Constance. Są świeżo po studiach i mają zamiar spędzić te wakacje jak najlepiej się da. Heather jest niesamowicie zorganizowana i praktyczna, ma zaplanowany zarówno cały wyjazd od A do Z, jak i swoją niedaleką przyszłość - karierę w jednej z prestiżowych, amerykańskich firm. Plany te burzy przypadkowo poznany w pociągu chłopak, który choć początkowo działa jej na nerwy, ze swoim wścibskim nosem i niepohamowanymi odzywkami to wkrótce okazuje się być kimś więcej.

Domyślamy się reszty. Trochę to typowe, prawda? Ale pamiętajmy, że romantycznych historii powstało już tyle, że nie sposób wymyślić nic innego. Bardzo ciężko stworzyć oryginalną historię. Albo początkowo się nienawidzą, albo jest miłość od pierwszego wejrzenia, która  przetrwa te kłody rzucane pod nogi, bądź nie. Należy mieć tylko dobry pomysł na połączenie owych bohaterów, na fabułę i narrację. W przypadku tej powieści sam pomysł był świetny. Dlatego chyba sięgnęłam po tę lekturę. Niesamowicie zaciekawiła mnie podroż po krajach europejskich, w szczególności że Jack podróżował śladami dziadka, który po wojnie zamiast wrócić do Ameryki, z nieznanych nikomu przyczyn postanowił udać się w podróż, co opisał w owym pamiętniku. Liczyłam, że ten wątek będzie świetnie poprowadzony, sprawi że przeniosę się choć na tych kilka chwil do pięknych miejsc, a wpisy z dziennika i wspomnienia mężczyzny będą jak  żywe.

Niestety podróż po Europie została zepchnięta na dalszy plan, a na pierwszym i głównym mamy Heather i Jacka. Nie brakuje może różnych opisów miejsc, nawet Kraków został przedstawiony w superlatywach, ale tego było stanowczo za mało, a same słownictwo i narracja nie sprawiły, żebym pojawiła się nagle w Paryżu czy Rzymie. Podczas gdy malowniczych opisów było mało, nie brakowało dialogów, które zajmowały czasem całą stronę, a nawet i więcej. Tylko, że te dialogi były według mnie puste, ciągnące się i nużące, choć paradoksalnie szybko się to czytało. Od czasu do czasu Jack powiedział coś śmiesznego, albo bardzo, bardzo refleksyjnego, natomiast nie było to nic co by jakoś zaskoczyło czytelnika. Główna bohaterka za to działała mi mocno na nerwy (a dodam, że to ona była narratorem tej powieści), choć z początku myślałam że się polubimy.

Uczucie które połączyło tych dwojga, a także rozwój wydarzeń, mogły być przedstawione w naprawdę cudowny sposób, a wyszło z tego... sama nie wiem co. Owszem, zakończenie i niektóre wątki chwytają za serce na pewno nie jednego czytelnika. Mnie nie chwyciły, choć rzeczywiście stanowiły pewną niespodziankę i za to duży plus.

Jeżeli liczycie na typową powieść nastawioną na głównych bohaterów i romans, to zapewne się nie zawiedziecie. Ja niestety liczyłam na coś więcej. Jest tu, owszem, sporo przesłań jak na przykład to, że czasami warto dać się ponieść chwili i po prostu żyć, nie patrząc na oczekiwania innych. Jak miłość jest niespodziewana i nieobliczalna. Refleksyjna powieść o poszukiwaniu samego siebie, o miłości od pierwszego wejrzenia, o dojrzewaniu i sile przyjaźni. Brak tu napięcia i zwrotów akcji, które zrzuciłyby mnie z fotela, ale dla niektórych nie jest to najważniejsze w przypadku powieści romantycznej, więc jestem w stanie zrozumieć zachwyty nad książką. Kto by nie chciał poznać takiego Jacka Vermontczyka w drodze do Amsterdamu i wywrócić swoje życie do góry nogami? 

Autor miał pomysł, ale chyba zabrakło umiejętności przelewania na strony powieści emocji, które chwyciłyby mnie za serce, tak jak powinno się wydarzyć w przypadku romansów.  Ale to nie jest specjalnie zła lektura, która nic nie wniesie do naszego życia i po której człowiek żałuje, że zmarnował czas. Ja nie żałuję - po prostu jestem nieco zawiedziona. Skłania do kilku przemyśleń, sprawia że z utęsknieniem wyobrażałam sobie siebie w takim pociągu, który dowiezie mnie, gdzie tylko zapragnę, a wystarczy się odważyć. Tylko w obliczu innych książek tego typu, ta pozycja wypada słabo ze względu na poziom narracji i niezbyt rozbudowaną fabułę.