"Wishes have a way of twisting themselves, and there is nothing more dangerous than getting your heart's desire. The question is, are you willing to gamble? How much are you willing to lose? What are you willing to risk everything for?”

ZAKAZANE ŻYCZENIE

JESSICA KHOURY

Premiera: 01.03.2017r 

W powieści poznajemy Zahre, która opowiada nam swoją historię. To pierwsza rzecz, na którą zwróciłam uwagę - bardzo polubiłam jej sposób narracji i to jak adresuje swoje słowa do konkretnej osoby - do swojej najdroższej przyjaciółki, pierwszej i przez długi czas jedynej ludzkiej osoby, którą pokochała pomimo, iż władca świata dżinnów ewidentnie tego zabronił. No bo właśnie, Zahra jest dżinnem uwięzionym w lampie od 500 lat a ową lampę znajduje drobny złodziejaszek Aladyn. Bardzo przystojny złodziejaszek, który ma szansę spełnić swoje trzy życzenia ale jak wszystko w życiu, ma to swoją cenę i Aladyn musi zdecydować czy jest na to gotów. Czy żądza zemsty, z którą żyje większość czasu będzie silniejsza od rozsądku? No i wróćmy do naszego dżinna, czy uda jej się w końcu odkupić swoje winy, które zjadają ją od wielu, wielu lat i czy odzyska w końcu upragnioną wolność?  

Wszyscy znamy disneyowską wersję baśni tysiąca i jednej nocy a książka Khoury to właśnie owa bajka opisana w zupełnie inny sposób. Poza tym, że w książce jest Aladyn, że są dżinny i trzy życzenia to ciężko jest znaleźć więcej podobieństw (ale nie pamiętam dokładnie fabuły więc mogę się mylić) - to dobrze, dzięki temu historia jest pełna niespodzianek. Powieść jest z rodzaju young adult, czego się szczerze powiedziawszy nieco obawiałam bo ostatnio takie powieści do mnie nie przemawiały. Od razu sprostuje - wszystkie moje obawy odnośnie tej książki były niepotrzebne. Jessica tak mnie zaskoczyła, że aż sama się dziwię.

Myślałam, że ciężko będzie mi przestawić się i wczuć w opowieść po wcześniejszej lekturze dotyczącej żydowskich gangsterów ale bardzo się myliłam (znowu). Już od pierwszych stron przenosimy się w cudownie magiczny świat a autorka tak czaruje słowem, że nie sposób w tej historii nie przepaść. Odnalazłam się w owym świecie od razu, ba, zakochałam się w nim a jak musiałam odłożyć książkę i zająć się czymś innym to w głowie miałam tylko Zahre, Aladyna i całą ich magicznie piękną otoczkę.


Wszystko z łatwością potrafiłam sobie wyobrazić a momentami czułam tę magię wokół siebie w postaci jakiś dziwnych dreszczy (co się stało z  moją ciemną i mroczną stroną, się pytam?). Wątek miłosny pomiędzy Zahrą a Aladynem tylko wszystko dopełnia i jeszcze bardziej rozbudza nasze emocje. Ich relacja jest zarówno magiczna jak i całkowicie przyziemna - dzięki ich wzajemnemu dokuczaniu sobie i żartowaniu zapominamy momentami, iż Zahra to dżinn a sam Aladyn jest opisany w taki sposób, że nic tylko się w nim zauroczyć.

Tak, książka jest romantyczna ale nie jest to główny wątek, co jest wielkim plusem. Oczywiście kibicujemy bohaterom, chcemy ich happy endu ale to nie to jest tu najważniejsze. Ja nie byłabym sobą gdybym nie przeanalizowała tego, co autorka chciała nam przekazać. Według mojej skromnej osoby Jessica Khoury chciała przede wszystkim pokazać pewną ponadczasową prawdę jaką jest fakt, że dobro zawsze zwycięży. Dobro, miłość, przyjaźń i prawda! Po prostu. Takie niby banalne ale to właśnie to jest w życiu najważniejsze. Generalnie książka pełna jest takich wartości, którymi powinniśmy się kierować. Honor, szacunek, oddanie, wsparcie. Jak w przypadku bajek i baśni, którymi żyło się w dzieciństwie, tak w przypadku tej powieści czegoś się uczymy tyle, że jesteśmy bardziej dojrzali i tym razem odbieramy to wszystko na swój sposób, odnosząc do naszego doświadczenia i własnych przeżyć.

Ja oczywiście dostrzegłam to co chciałam a mianowicie fakt, iż znowu poruszany jest wątek udawania, maskowania się, zakłamania no i finalnie takiej prostej sprawy jak to, że kłamstwo ma krótkie nogi (nie wiem czemu cały czas trafiam na takie książki poruszające owy temat, być może sobie tylko tak wmawiam). To niszczenie naszej własnej osobowości, zatracanie własnego Ja, dostosowywanie się by osiągnąć jakiś cel albo żeby po prostu... istnieć. Aladyn uważał, iż nie może pozostać sobą by dopełnić zemsty i pomścić swoich rodziców. Księżniczka, która walczyła z całego serca o swoich poddanych i liczyło się dla niej przede wszystkim ich dobro, nie mogła tego robić prosto z pałacu tak jak powinna - musiała pozostać w ukryciu przyjmując formę tajemniczego Feniksa. Dorian zachowywał się tak jak wpoił mu to bezlitosny ojciec, aż mamy ochotę "wejść" do książki, jak Harry Potter w dziennik Riddle'a i potrząsnąć nim, żeby się opamiętał bo ma do cholery własny rozum (ale zaszalałam w tym zdaniu, widzicie to?). A Zahra? Zahra też nie miała własnego zdania, była całkowicie zależna od swoich panów oraz swojego władcy i aby odzyskać upragnioną wolność musiała postąpić wbrew sobie i skrzywdzić osoby, na których jej zależało.

"Zakazane życzenie" według mnie pokazuje, iż nie możemy zbyt długo żyć w zakłamaniu i pod przybraną postacią bo to i tak obróci się przeciwko nam. Uczy nas też, że na wszystko w życiu trzeba sobie zapracować i nie dostaniemy nic "od tak". Nie ma magicznych lamp czy złotych rybek i trzech życzeń. Oh no i oczywiście, zakazana miłość smakuje najlepiej a Jessica Khoury nie tylko czaruje słowem, jak to napisałam wcześniej, ale też maluje. Wymalowała nam przecudnie prawdziwych a zarazem fantastycznych bohaterów, niesamowite widoki ale też najprawdziwsze emocje.


Bardzo dziękuje wydawnictwu SQN za zaufanie i za możliwość przeczytania tej cudownej historii przed premierą. Nie sposób nie wspomnieć też o przepięknym wydaniu. Czapki z głów!